Χαρμολύπη

Σαν τα χρώματα που αναμειγνύονται μεταξύ τους...

Όπως το γαλάζιο του ουρανού ενώνεται με το μπλε της θάλασσας...

Καθώς τα καταπράσινα φύλλα μπερδεύονται με τα νεκρά καφετιά...

Την ώρα που ένα λευκό κορμί μπλέκεται με ένα σκουρόχρωμο..

Και τα ξανθά μαλλιά τυλίγονται με τα καστανά...

Έτσι το φως της λάμπας στην άδεια πλατεία παίζει με τις σκιές πάνω στο πλακόστρωτο..

 Δυο δέντρα μετά από χρόνια κατάφεραν να ενώσουν τα βαριά τους κλαδιά..

Δυο άνθρωποι να μοιραστούν τις ανησυχίες τους..

Κάποιοι άλλοι κατάφεραν να ενώσουν τις καρδιές τους..

Κι άλλοι τις φωνές τους..τα δάκρυα τους..τον πόνο τους..

Κι εγώ απόψε..

Έτσι επέλεξα να αναμείξω..ενώσω..μπερδέψω..μπλέξω..τυλιξω..παίξω..

Τα χρώματα..

Άσπρο Μαύρο Κόκκινο Μπλε Καφέ Πράσινο...

Τα αισθήματα...

Χαρά Θλίψη...

Και είναι δική μου όλη τούτη η χαρμολύπη...!