Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Πρωτοχρονιάτικη συγκέντρωση αλληλεγγύης στις φυλακές Κορυδαλλού

athens.indymedia.org
Αθήνα,Φυλακές Κορυδαλλού, Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012, 23:30

Ακριβής τοποθεσία:   Γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού
Διοργάνωση:   αναρχικές,αναρχικοί


"Ο κρατούμενος στη φυλακή σταματά να ζει, απλά επιβιώνει. Ο καθένας φτιάχνει το καλούπι του καταφεύγοντας σε τυποποιημένες συμπεριφορές και αντιδράσεις. (...)Είναι απλά ένας ακόμη αριθμός, άλλη μια σκόρπια δικογραφία πάνω σ' ένα σιδερένιο κρεβάτι, σ' ένα στενό κελί. Ένας αριθμός λιγότερος και δεν τρέχει τίποτα. Άλλωστε οι κρατούμενοι για το πειθαρχικό σύστημα δεν γεννήθηκαν, απλά φύτρωσαν και έτσι όπως φύτρωσαν θα ξεριζωθούν."
απόσπασμα από γράμμα συντρόφου για τις φυλακές

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Από το Σαντιάγο μέχρι το Μόντρεαλ
και από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τα Χανιά
10,100,1000
συγκεντρώσεις αλληλεγγύης έξω από φυλακές,αναμορφωτήρια,στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών.
Όταν όλος ο κόσμος γιορτάζει εμείς θυμόμαστε αυτούς που ο κόσμος θέλει να ξεχάσει


Re-bloged from: http://anor8ografoii.blogspot.gr/2012/12/blog-post_27.html

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Καλημέρα λοιπόν..

Δεν μας φτάνουν οι "Καλημέρες"..
Δεν αρκούμαστε στις καλές μέρες..

Θέλουμε Υπέροχες Μέρες
Υπέροχους Ανθρώπους και 
Υπέροχες Ζωές..

Δε φοράμε στιλιζαρισμένα χαμόγελα
Δεν πίνουμε τον καφέ της παρηγοριάς 
μπροστά σε κιτρινισμένες πρωινές φυλλάδες..


Θέλουμε να ξυπνάμε σε Υπέροχους Κόσμους
με Χαμογελαστά Παιδιά
Θέλουμε να Ζήσουμε..

κι αυτό δεν χωράει αναβολή..!



Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Κάτι απ'τα παλιά (3)




Ζώντας μηχανικά και υπνωτισμένα
τι να είναι αυτό που μας κινεί τα νήματα;
Ποιός άραγε αποφασίζει για εμάς
και ορίζει την ημερομηνία λήξης μας;

Άλλαξαν οι καιροί και οι συνήθειες
και οι φωτιές που κάποτε ανάψαμε.. έσβησαν..!
Χάσαμε τα όνειρά μας πριν καιρό
εμείς οι ίδιοι που κάποτε ελπίζαμε.

Ανοίγω την πόρτα και χάνομαι..
Βγαίνω κρυφά απ'το παράθυρο και τρέχω.
Δεν με βλέπουν..Δε με φτάνουν..
Μόνο βροχή, λάσπες και χώματα

Φοβάμαι το φως και τον ήλιο..
Μόνο βροχή...

Να βλέπω τα όνειρα μας να σέρνονται
και να λαμπυρίζουν στις γεμάτες βρομόνερα λακκούβες.
Φοβάμαι ότι το φως θα στεγνώσει το νερό
κι έτσι θα χάσω και τα τελευταία ίχνη τους!

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Κάτι απ'τα παλιά (2)

Πόσο κενός μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος;
Πόσο εύκολα μπορεί να αδειάσει το κορμί απ'την ψυχή του;
Νεκρές εικόνες και πεθαμένες αναμνήσεις..
Πώς ήσουν τότε που ξεκίνησες..;

Φοβάσαι τον καθρέφτη όπως κι εγώ,
μα όταν εκείνος τολμήσει να σε δει στα μάτια
τρέμεις και σπας μπροστά του από ντροπή..!
Μέσα στη γύμνια σου -αλήθεια- τι προσπαθείς να κρύψεις;

Χάθηκαν οι έννοιες που ήξερες
κι λέξεις τώρα πια απόκτησαν χιλιάδες ερμηνείες.
Ψάχνεις απάντηση μέσα σε "ίσως" και σε "αλλά"...
Σε παρασέρνει εκεί που θέλει και σε τρομάζει.

Κάποιος τραβάει το χαλί κάτω απ'τα πόδια σου
και η εικόνα του τι είσαι,μπερδεύετε μ'αυτό που θα'θελες.
Άλλο το "είμαι"..κι άλλο το "δείχνω"..
Μα χάθηκα...
και πάνε χρόνια που με ψάχνω...
και δε με βρίσκω πουθενά...!


Κάτι απ'τα παλιά (1)



Την ήξερα,
την ήξερα όταν ήταν νέα...

Και όμορφη,
γεμάτη όνειρα!

Πριν να της χαρίσει...
παιδιά χωρίς αγάπη...

Πριν να της σπάσει το σώμα...
και μετά την ψυχή της...!

Είπαν ότι σκότωσε τον εαυτό της
την περασμένη εβδομάδα...

Νομίζω πως ήταν...
νεκρή από καιρό... ...!

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Φαιδροί σκλάβοι


Παραταγμένοι σε ένα μίζερο σαλόνι
αποχαυνωμένοι...
μπροστά σε μια παλιά οθόνη.
Αρκούμαστε σε ότι μας λένε..
Σιωπούμε...

Στοιχισμένοι μπροστά απ'το τραπέζι
λιμασμένοι...
πρόσωπα σκυθρωπά κι όμως..
Αρκούμαστε στα ψίχουλα
που μας πετάνε...

Σαν στρατιώτες στο στίβο μάχης
ακροβολισμένοι...
Εκτελούμε τις εντολές που μας δίνουν
Αρκούμαστε να "επιβιώνουμε"
όπως εκείνοι θέλουν...

Συνεπτυγμένοι..
τόσο πολλοί..μα τόσο μόνοι.
"Ευτυχισμένοι"...τάχα...
Αρκούμαστε να προσποιούμαστε
πως ζούμε...

Δε ζούμε...
Δε θα ζήσουμε ποτέ..
Γιατί είναι λίγοι αυτοί που πιάσαν
τη ζωή απ'τα μαλλιά...
Εμείς απλά αρκούμαστε...


Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Ιχνηλατώντας τον Δεκέμβρη..


Το βιβλίο αυτό επιμελήθηκε σε μεγάλο βαθμό σε ότι αφορά την ύλη του ο Λάμπρος Φούντας. 
Εκδόθηκε τον Μάιο του 2009 και αφορά τον Δεκέμβρη. Περιλαμβάνει ένα χρονικό της εξέγερσης, τα ελπιδοφόρα μηνύματά της και αναλύει τις αντιδράσεις των πολιτικών και των μέσων ενημέρωσης. Αναφέρεται στη κατάληψη της ΓΣΕΕ και στις δράσεις αλληλεγγύης εντός και εκτός συνόρων. Επίσης συμπεριλαμβάνει επιστολές φυλακισμένων συντρόφων σχετικές με το Δεκέμβρη.
Ιχνηλατώντας τον Δεκέμβρη