Κάτι απ'τα παλιά (3)

Ζώντας μηχανικά και υπνωτισμένα
τι να είναι αυτό που μας κινεί τα νήματα;
Ποιός άραγε αποφασίζει για εμάς
και ορίζει την ημερομηνία λήξης μας;

Άλλαξαν οι καιροί και οι συνήθειες
και οι φωτιές που κάποτε ανάψαμε.. έσβησαν..!
Χάσαμε τα όνειρά μας πριν καιρό
εμείς οι ίδιοι που κάποτε ελπίζαμε.

Ανοίγω την πόρτα και χάνομαι..
Βγαίνω κρυφά απ'το παράθυρο και τρέχω.
Δεν με βλέπουν..Δε με φτάνουν..
Μόνο βροχή, λάσπες και χώματα

Φοβάμαι το φως και τον ήλιο..
Μόνο βροχή...

Να βλέπω τα όνειρα μας να σέρνονται
και να λαμπυρίζουν στις γεμάτες βρομόνερα λακκούβες.
Φοβάμαι ότι το φως θα στεγνώσει το νερό
κι έτσι θα χάσω και τα τελευταία ίχνη τους!